Een sportief en muzikaal weekend.

De voorbije week heeft een redelijk zware week geweest. De drang om mijn loopschoenen te nemen zat er enorm in, maar het kwam er maar niet toe, ook omdat we niet mochten van de coach. Alle ja eigenlijk mijne ex-coach, want ik train vanaf 24/01/2010 terug met onze opper Coach Mario. Wanneer dingen goed zijn mag je ze niet veranderen en het trainingsschema van Mario is persoonlijk, goed en je kan allerlei zaken vragen om te veranderen. Dit wil niet zeggen dat dat van Rob Veer minder was, zeker niet! Het was een hele andere aanpak en een aanpak die vooral gericht was op de halve marathon. Hierbij wil ik mijn twee coachen nogmaals kei hard bedanken voor al het gene dat ze voor me gedaan hebben. Dankzij Mario kon ik mijn pr op de 10km verscherpen en dankzij Rob heb ik geleerd om me wat meer in te houden en nog meer te genieten van langere afstanden.
Maar dat allemaal gezegd zijnde; gaan we eens over naar het overzicht van de voorbije weken. De week na de halve marathon van Egmond was ik in een zwart gat gevallen. Het Dream Team zat erop, geen echt doel meer. Maar Sven kwam me ter hulp met zijn schema van Coach Mario. Ik had het idee om terug serieus te starten vanaf 17 januari omdat ik op 22 januari Lyra nummertje 3 te lopen had. Op donderdag 14/01 had ik echt een klote dag, bij de onozelste dingen het dak op, me ergeren aan asso gedrag van bepaalde mensen. Kortom elke vezel in mijn lichaam schreeuwde om te gaan lopen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Tijdens mijn middagpauze mijn loopkledij aangetrokken en de Scheldelaan op! Gewoon free run met de soundtrack van Amelie Poulain op, relax en genieten was de boodschap. Mijn hartslag ging dan ook niet over de 145, maar op een bepaald moment wou ik wat versnellen en bij de 3de versnelling ging het volledig mis. Ik lande weer op mijn tenen waardoor deze verstuikt raakte… Ditzelfde is me ook overkomen in 2009 toen ik pas liep en mijn 2de wedstrijd ooit liep, namelijk de Rivierenhofloop. Toen had ik het lumineuze idee om drie dagen later de Abdijentocht te gaan lopen. Nu als je kan spreken over domme ideeën; dit was er toch wel één van. De dag erna had mijn vrouw voor een verrassing gezorgd; we gingen een weekend naar Londen voor mijn verjaardag. Dus Londen onder de pijnstillers = niet cool. Anyway, ik had mijn lesje wel geleerd en wist ook wat dit betekende; 1 week niet lopen en gewoon rustig aan. Gevolg: mijn weegschaal schoot de hoogte in. Het was weer geboortejaar alarm (83) dus besloot ik maar om desperate messures te nemen; 14dagen geen alcohol meer, want ééntje is gééntje! En terug hard gaan trainen! Maar dat loste mijn probleem niet op dat ik al sinds 14/01 niet meer had gelopen. Ik vertrok naar Lier voor de 10.6km van de Lyra Natuurlopen nummer 3 en dacht ook geen straffe tijd neer te zetten, mijn lichaam (en ik nog minder) had er zin in. Maar we zijn geen watjes die enkel lopen wanneer ze in topvorm zijn. Ik wou ook eens weten wat het verschil was tussen ongetraind en getraind de 10km te lopen. Wel sloeg dat even tegen zeg! Ik heb een goede tijd neergezet; 49min24sec, mijn 2de beste tijd op dat parcours. Maar ik heb harder afgezien dan anders, mijn hartslag lag hoger en ik moest meer moeite doen om vooruit te komen. Al bij al ben ik wel tevreden over mijn resultaat en besloot ik om toch maar terug hard te gaan trainen en te zien wat er over exact 4 weken gaat gebeuren in Lier voor alweer de 4de Lyra Natuurloop. Normaal ging ik die middag nog met David een nieuwe Start To Run reeks aansnijden, maar David was in slaap gevallen en met geen stokken wakker te krijgen. Dus maar terug naar huis gereden, rustig douchke gepakt, naar de winkel geweest en ’s avonds naar Daan geweest in Schoten. Man die gast is echt de max! Echt niet te doen hoe goed iemand kan zijn! Drie mensen die hedendaagse nummers in een akoestisch kleedje steken: de bom!
Zondag zou normaal een lazy Sunday worden, maar we zijn naar Bouw en Reno geweest en daarna die start to run gaan doen. Wel leuk zo eens terug herinnerd worden met wat het allemaal begon. Een kleine 2000km zijn we ondertussen verder sinds die eerste keer dat ik ging lopen, met mijn bergschoenen. Ik word er helemaal nostalgisch van! Het is echt een prachtige sport die je kan combineren met hartstikke goede muziek. Je gaat lopen wanneer je wil, waar je wil, hoe je wil. Je hebt geen andere mensen nodig om je sport te beoefenen, moet niet wachten tot het zwembad open is, je trekt je schoenen aan en zet het op een lopen. Zalig dat gevoel van vrijheid!
Lopen is een passie, en dankzij mensen als Coachen Mario & Rob, medelopers zoals Sven, David, Jean Marie en supporters zoals mijn vrouw, Kris en Nele, Inge en zoveel meer, is het telkens een feest.


- Posted using BlogPress from my iPhone

Location:Ekeren