Wie heb ik aan de lijn?

Hallo hallo? Vandaag belde Ramiro met de vraag hoe we het vonden. Zoals het hoort hebben we eerlijk geweest, maar met de nodige positieve accenten te leggen op hun goed werk.

Ik vond het vooral een leuke groep, de spullen die we kregen zijn fantastisch! Enige kant opmerking dat ik had was dat we niet de nodige uitleg kregen voor ons super gerief. Mijn hartslagmeter krijgt een tweede kans, uiteindelijk moet ik ook eens leren met veranderingen om te gaan in het leven.

Vandaag nog eens naar de kine gegaan, ik moet mijn ontstekingsremmers blijven nemen zolang de behandeling bezig is. Het deed opvallend minder pijn dan de vorige keer, ik hoop dat ik stilaan terug kan gaan lopen. Rob mag zijn schema sturen, ik ben er kei hard klaar voor! :)

Nog een rustig avondje voor de boeg, morgen naar de trouwzaal en nog de laatste dingen regelen. Nog 5 dagen en het is zover!

Het is een korte blog, maar er is niet veel te vertellen!

 

Tot blogs!

__________ Informatie van ESET NOD32 Antivirus, versie van database viruskenmerken 5428 (20100906) __________

Het bericht is gecontroleerd door ESET NOD32 Antivirus.

http://www.eset.com

much against everyone's advice

Er waren een aantal dingen die ik niet meer mocht doen, namelijk lopen en alle andere zotte dingen die mijn achillespees zouden belasten.

Dus wat deden we deze middag? 5 km gaan lopen. We hebben gerief gekregen van onze sponsors, dus die moeten gebruikt worden. Strak in het pak ben ik dan de volle 4.75km gaan lopen. Mijn favoriet rondje met twee rondjes in Hof De Bist. Achillespees: alles in orde. Maar onze kledij was gewoon te warm. Het is natuurlijk dan ook kledij voor de halve marathon in Egmond, het eerste weekend van januari! Dus dat vestje was snel uit, maar de hartslagmeter bleef maar piepen en heb uit miserie dan maar de band uitgedaan en verder gelopen. Er zijn een aantal dingen dat ik mis aan de Timex Ironman; één ervan is de afstandsmeter. Voor een toestel dat zoveel geld kost en zo ingewikkeld is, verwacht je wel dat het state of the art is. Ik kan er zeer slecht met werken, maar ik wil tegen Egmond dit toestel begrijpen, doorgronden, me verder met ontwikkelen als loper. Saucony heeft onze kledij en schoenen verzorgd. Ik heb de Saucony Progrid Guide 3’s gekregen. Er is maar 1 woord waardig voor deze schoenen UN-FUCKING-BELIEVABLE! Zo zalige schoenen, ik loop op wolkjes! Ik heb er mijn rondje mee gelopen en ik kwam thuis aan en besefte toen maar pas; damm ik heb zelfs nog geen seconde last gehad. In de Amerikaanse versie van Runner’s World stond deze schoen ook goed aangeschreven als long distance running shoe. Dat deed me denken aan een scène van Allo-Allo; I was just pissing by your caffoe when I saw the long distance dick laying death on the ground! (Officer Crabtree).. Anyway; morgen worden we geïnterviewd en gaan we feedback mogen geven. Ik ga morgen hoe dan ook een mailtje sturen naar Romario, moet een aantal dingen zeggen voor het interview. Het is een ongelooflijke eer om in het Dream Team te zitten, er is weinig dat je als amateur loper kan bereiken, maar dit is toch wel één van de meest coole dingen!

Tot blogs!

strak in het pak!

Het is eindelijk zover! Deze morgen kwamen Koen en Gwendoline me halen in Ekeren. Na een korte plaspauze zijn we richting Egmond vertrokken.

Daar aangekomen liep alles als een trein, we waren de laatste (op Rob na) maar de trend was ineens gezet. De Nederlandse ploeg was ontzettend sympathiek! Glen is ne beir! Lieke is een Running Model! Martijn is de Running Mayor! Echt een super gevarieerd team, maar het werkte gewoon vanaf de eerste seconde. Er zat een chemie in die kamer, fantastisch gewoon! Het verloop van de dag was een beetje chaos; we hebben onze kleren gekregen, schoenen, sokken, horloge. Rob kwam binnen en we er begonnen overal wat gesprekjes. Het was een ongedwongen, relaxte sfeer. Daarna kwam de fotograaf binnen en huppelde we naar het strand. Allerlei poses werden aangenomen; doen alsof we lopen, lopen, in een V lopen. Echt fijn, maar ik ben absoluut geen model, das wel duidelijk. Toen we na 3 uur foto’s terug kwamen, hebben we ons voorgesteld en geluisterd naar Rob zijn raad. Je merkte wel dat de mensen van Runner’s World moeite hebben gedaan, maar je merkte ook dat het allemaal heel snel is moeten gaan. Ik miste ergens een uitleg over onze Timex (geen Polar deze keer :( ) door de fabrikant en een workshop rond trainingstypes en voeding door Rob hadden wel leuk geweest. De keerzijde is dat het allemaal heel ongedwongen ging en dat we echt wel tijd hadden om het Team te leren kennen.

Nadat we afscheid namen van elkaar, zijn de 3 Belgen nog een eindje gaan lopen (heel rustig, deze Musketier was nog steeds gewond) en gaan eten. Ik heb vandaag gemerkt dat de sfeer geweldig zit en dat er veel mogelijkheden zijn om van dit project een super ervaring te maken. Ik ben echt blij dat ik hier aan mag deelnemen. Nu slapen, morgen nog eens alles uitpakken en bellen naar Koen om te zeggen dat ik zijn broek heb gepikt, te strak in ’t pak :)

Tot blogs!

De kine marteling part one!

Waarom betaalt een mens iemand om hem pijn te doen? Schuilt er in ieder van ons een SM'er? Of zijn de legendarische woorden van Bruce Willis voldoende:"thrust me, I've done this shit before!" anyway
vandaag heb ik mijn eerste martel sessie bij de kine achter de ru... eeeuh achillespees! Man alles doet pijn, ik had gehoopt op een lieve hand, maar ik kreeg de handen van Kathleen, die me een jaar of zeven geleden ook al behandelde in Hoboken. Toen was het mijn knie die onder handen werd genomen. Ik stel me nu wel de vraag hoe klein de wereld wel niet is. Deze middag nog een vreemdere ervaring gehad, collega van me deed een handoplegging en shit dat werkt. Of dit tussen mijn oren zit laat ik in het midden, ik blijf een man van de wetenschap.Nu ga ik slaapje doen, morgen is het echt eindelijk zover...
Jippikajee maddafakker! ;)
Tot blogs!

DreamTeam dag

Het is zover, het verlossende mailtje van Ramiro is er! Vrijdag om 11u30 in Hotel Zuiderduin (met Rob de Nijs op de homepage) te Egmond aan zee… Ik ben zo gelukkig als een kind dat zijn brief naar de sint schrijft. De dagindeling ziet er redelijk relax uit; 11u30 starten, tegen 13 arriveert Rob (en neen, niet De Nijs, maar Rob Veer). Onmiddellijk een mail naar Koen gestuurd met de vraag hoe we verder gaan. Gezien men respect moet hebben voor mensen die ouder zijn dan jezelf, heb ik Koen gebombardeerd tot leider van de bende. Als het misgaat, is het allemaal zijn schuld :-)

Dus Gwendolyn gaat naar Koen, Koen rijdt naar mij en ik neem de Belgische ploeg mee naar Egmond. Misschien mijne tri-coloren hoed eens gaan zoeken. ’s Avonds blijven we in Egmond eten en vertrekken daarna op een redelijk uur naar huis… Dat wil ik nog wel zien gebeuren ;-) Als wederdienst kreeg ik van the boss te horen dat ik chef resto werd, what goes around, comes around, you’l see :-) We zien wel, ik kan echt niet wachten. Het zal er snel zijn, vanavond wordt mijn haar nog geknipt (moet goed op de foto’s staan), morgenvroeg is het kine-tijd en morgen op tijd in ons bed!

Tot blogs!