donderdag 26 augustus 2010

De diëtiste en excuses

De Diëtiste, telkens ik zeg dat ik naar de diëtiste ga, bekijken de mensen me alsof ik gek ben. Ja ik ben gek, maar ik heb ook een BMI van 25 met 25 vet%. Is dat iets om je zorgen te maken? Neen hoor! Maar als ik mijn gewicht op vier weken bekijk, fluctueert dit met 5 kilo. Mijn gewicht gaat van 77 naar 82 en terug naar 77. Op het moment dat mijn geboortejaar op de weegschaal stond, werd het tijd om in te grijpen.

Na wat zoekwerk vond ik Sara de Backer, voedingsconsulente op de lage kaart in Brasschaat. Het zat redelijk goed vanaf de eerste moment. Hoewel de eerste keer een beetje op een enquête leek, was het vooral de relaxte sfeer waarin het allemaal ging. De tweede maal hadden we het over verzadigde, onverzadigde vetzuren, goede vetten, omga 3 en 6. Je begrijpt dat ik direct verkocht was :) Ontbijten, dat moest ik leren, wat minder drinken en meer sporten. Nu dat laatste ging niet vorige maand, lange dagen en te moe of geen zin of te druk… er zijn altijd veel excuses.

Zoals deze morgen, ik was van plan om met de fiets te gaan, tot ik opstond. Om zes uur wekker afgeklopt en em verzet naar 06u45. Wekker vs Timo 0-1! Vandaag met de wagen naar ’t werk geweest en op ’t werk gefietst. Want ik moest naar de diëtiste… wat een excuus ;)

Ik tracht me zo goed mogelijk aan mijn schema’s te houden, maar ik hou ook wel van mijn sociaal leven. Mijn vorig schema werd gemaakt door coach mario, hij sloeg erin om een schema te maken dat paste bij een normaal leven wanneer je werkt. Het weekend lange en zware trainingen, in de week trainingen die je zelfs met je lunch pauze kon doen.

Nog zo een excuus is muziek. Ik kan niet lopen zonder mijn iPod, ik moet muziek hebben. Maar mijn oortjes gaan regelmatig kapot tijdens wedstrijden omdat ik niet enkel drink maar ook de rest over mijn kop leeg kap. En daar gaan nu eindelijk verandering in brengen. Heb mijn nieuwe ‘oortjes’ besteld: SENNHEISER MX85 MX 85 Sport II. Water en zweetdicht en wat vooral belangrijk is: 117db! Als preventie adviseur moet ik natuurlijk zeggen dat je niet harder dan 82db mag, maar als muziekliefhebber heb ik niet liever dan Deep Purple met Child in Time door mijn oren te horen knallen terwijl ik de laatste versnelling richting de finish trek. Die laatste versnelling duurt dan ook de volle 10 minuten en 17 seconde. Toen ik de rivierenhof loop liep vorig jaar, was dit nummer in de laatste ronde halfweg begonnen. Eerst was ik van plan om dit nummer over te slaan omdat het te rustig begint. Maar doordat ik achter iemand aanliep, heb ik gekozen om het even te laten voor wat het was en te genieten. Op exact 3min20 kwam ik de laatste bocht door en begon de drum het alom gekende ritme te slaan. Ik kreeg vleugels, ik liep de piste op en zweefde over de baan. Gevolg; een pr waar ik lang niet meer aankon; 45min en 37 seconde. Kleine kanttekening; twee gekneusde tenen. Drie dagen later; abdijentocht. Daar heb ik me echt kapot gelopen terwijl Kristien een super weekendje had georganiseerd voor mijn verjaardag in Londen… Dan heb ik me ook voorgenomen om te luisteren naar mijn lichaam en blessures niet meer te negeren. Morgen naar Dr De Clerck, ben eens benieuwd!



Tot blogs!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten